Γιατί η Θεραπεία Ζεύγους είναι Σημαντική;
Η θεραπεία ζεύγους αποτελεί μια εξειδικευμένη μορφή ψυχοθεραπείας που απευθύνεται σε συντρόφους που αντιμετωπίζουν δυσκολίες στη σχέση τους. Στόχος δεν είναι η «διάσωση» του ζευγαριού με κάθε κόστος, αλλά η επίγνωση, η αλληλοκατανόηση και η ενίσχυση της επικοινωνίας, ώστε να ληφθούν συνειδητές αποφάσεις για το παρόν και το μέλλον της σχέσης.
Η θεραπευτική διαδικασία μπορεί να βασίζεται στη θεωρία της συναισθηματικά εστιασμένης θεραπείας (Emotionally Focused Therapy – EFT, Johnson, 2004), η οποία αναγνωρίζει τη σημασία του συναισθηματικού δεσμού και της ασφάλειας στη σχέση. Εναλλακτικά, η Συμπεριφορική ή η Συστημική προσέγγιση εστιάζει στα μοτίβα επικοινωνίας και στις αλληλεπιδράσεις του ζευγαριού (Gurman & Fraenkel, 2002).
Μέσα από την ψυχοθεραπεία, το ζευγάρι μαθαίνει να αναγνωρίζει τις ανάγκες του, να διαχειρίζεται συγκρούσεις χωρίς επίρριψη ευθυνών και να επαναπροσδιορίζει τη σχέση του. Η θεραπεία μπορεί να είναι ιδιαίτερα βοηθητική σε περιπτώσεις χρόνιων εντάσεων, απιστίας, γονεϊκών διαφωνιών ή δυσκολιών σεξουαλικής φύσης.
Η συνεπής παρακολούθηση των συνεδριών και η δέσμευση στη διαδικασία είναι καθοριστικοί παράγοντες επιτυχίας.
Επιστημονικές μελέτες έχουν δείξει ότι η θεραπεία ζεύγους βελτιώνει σημαντικά την ικανοποίηση από τη σχέση, τη συναισθηματική σύνδεση και την ψυχική υγεία των μελών (Lebow et al., 2012).
Ολοένα και αυξανόμενες θεραπευτικές προσεγγίσεις αναπτύσσουν πρωτόκολλα παρέμβασης σε ζευγάρια. Η θεραπεία ζεύγους αποτελεί ένα δυναμικό και απαιτητικό ψυχοθεραπευτικό πεδίο, με έμφαση στη συναισθηματική εγγύτητα και την αυθεντική επικοινωνία και χρειάζεται αυξημένες θεραπευτικές δεξιότητες.
Πηγές:
- Johnson, S. (2004). The Practice of Emotionally Focused Couple Therapy. Brunner-Routledge.
- Gurman, A. S., & Fraenkel, P. (2002). The history of couple therapy: A millennial review. Family Process, 41(2), 199–260.
- Lebow, J., Chambers, A., Christensen, A., & Johnson, S. (2012). Research on the treatment of couple distress. Journal of Marital and Family Therapy, 38(1), 145–168.