Η Συστημική Ψυχοθεραπεία εστιάζει όχι μόνο στο άτομο, αλλά και στο σύστημα μέσα στο οποίο αυτό λειτουργεί — οικογένεια, ζευγάρι, ομάδα. Αντί να εξετάζει τις δυσκολίες ως ατομικές παθολογίες, τις κατανοεί ως εκδηλώσεις δυσλειτουργικών προτύπων επικοινωνίας και σχέσεων. Η βασική παραδοχή είναι ότι κάθε μέλος ενός συστήματος επηρεάζει και επηρεάζεται συνεχώς από τα υπόλοιπα.
Αντλώντας θεωρητικά από τη Γενική Θεωρία Συστημάτων (von Bertalanffy) και την Οικογενειακή Θεραπεία, η Συστημική προσέγγιση αναζητά περισσότερο τα μοτίβα που διατηρούν τα προβλήματα, παρά τα αίτια. Ο θεραπευτής λειτουργεί ως συντονιστής της αλλαγής και όχι ως ειδικός που “διορθώνει” τον θεραπευόμενο. Δίνεται έμφαση στην αναπλαισίωση του προβλήματος, στην εστίαση στις σχέσεις, και στην καλλιέργεια νέων δυνατοτήτων αλληλεπίδρασης.
Η Συστημική Ψυχοθεραπεία εφαρμόζεται ευρέως σε άτομα, οικογένειες με παιδιά που αντιμετωπίζουν ψυχολογικές, σχολικές ή αναπτυξιακές δυσκολίες, σε ζευγάρια με επικοινωνιακά προβλήματα και σε ομάδες. Η αποτελεσματικότητά της έχει τεκμηριωθεί ιδιαίτερα στην αντιμετώπιση της εφηβικής ψυχοπαθολογίας, της εξάρτησης, των διαταραχών πρόσληψης τροφής, καθώς και στην υποστήριξη ατόμων με χρόνιες ασθένειες.
Η Συστημική προσέγγιση προσφέρει έναν πολυεπίπεδο και ανθρωποκεντρικό τρόπο κατανόησης των ψυχοκοινωνικών δυσκολιών, επεκτείνοντας την οπτική από το άτομο στο πλαίσιο.
Πηγές:
- Minuchin, S. (1974). Families and Family Therapy
Harvard University Press
🔗 Harvard University Press – Book Link - Carr, A. (2019). Family Therapy and Systemic Practice: Research and Clinical Perspectives
International Review of Psychiatry, 31(3), 257–269
🔗 Taylor & Francis Journal - Vetere, A., & Dallos, R. (2003). Working Systemically with Families: Formulation, Intervention and Evaluation
🔗 Routledge Book Page (Taylor & Francis)